Ze kwam aangelopen toen ik al stond te wachten. Ze was oud. Ver, heel ver voorbij de pensioengerechtigde leeftijd. Tenger en verschrikkelijk gerimpeld, ze leek wel verkreukeld. Zilverwit haar en een kunstgebid. Maar opvallend leuk gekleed. En kwiek. Haar lage stem verraadde een leven lang roken. Ze had een stralende blik in haar bruine ogen met opvallend wit oogwit. Het vleugje blauwe oogschaduw maakte haar ogen nog sprankelender. Ik heb nog nooit een echt oude dame met mooie oogmake-up gezien tot nu.
Toen de bus kwam ging ik zitten op mijn favoriete plekje achter de chauffeur en ze vroeg of ze naast me mocht zitten, want ze moest er toch zo uit. Ik antwoordde dat ik dat prima en wel gezellig vond. Toen ik moest gapen zei ze dat ik zeker toe was een mijn avondeten, maar ik antwoordde dat ik kleine kinderen heb en dus te weinig slaap. Toen ze hoorde dat ik er drie heb keek ze verschrikt:
"Meid, dat meen je niet! Ik vond het na 2 genoeg! Ik ben wat ouder dan jij, dus in mijn tijd was dat raar en ik was de enige die deed aan gezinsplanning, maar ik zei altijd dat ik maar 2 armen heb dus aan 2 kinderen genoeg heb!"
Ze begreep dan ook niet dat ik gevoelsmatig nog best een vierde had gewild, maar het intrigeerde haar wel. Ze zei dat als wij het konden bolwerken met drie, dat ze respect voor ons had. We hadden het over harmonieuze gezinnen, over de maatschappij van nu en over haar kinderen. Over verschillende kinderen en over verschillende karakters. Ze zei dat haar kinderen een goede basis hadden gekregen in een harmonieuze omgeving en dat dat zo belangrijk was. Dat haar kinderen (levend in verschillende landen) zo'n goede band onderling hadden. Ik zei toen dat ik zo benieuwd was hoe mijn kinderen als grote mensen zouden zijn. Ze zei:
"Mens wat denk jij ver vooruit! Het leven laat zich niet plannen. Geniet nu! Vergeet niet te genieten!"
Ze vond me wel grappig, denk ik, met mijn denkende blik over de toekomst. Maar ze gaf me wel wijze raad: ze was namelijk "wat ouder" dan ik...wat een heerlijk mens. We hadden het over het leven en ze zei dat ze dit soort contacten zo leuk vond. Ik ook, zei ik, ik klets graag met vreemden. Ze zei:
"Ik heb een enerverend leven gehad. Ik ben twee keer getrouwd geweest met twee heel verschillende mannen. Dat is leuk! ik ben twee keer weduwe geworden en nu ben ik met mezelf. Nee, dan moet je niet zielig kijken! Je gaat onherroepelijk toch door, het leven is een avontuur! Het leven gaat door en er komt van alles op je pad. Stop nu met zielig kijken!
Toen ik haar net een beetje begon te begrijpen had ze haar halte al bereikt en moest ze uitstappen. En toen zei ze:
"Ik wil nog even zeggen dat je prachtige blauwe ogen hebt en dat je een mooi mens bent."
Ik stamelde een blozend dank je wel en zwaaide haar uit. Een beetje beduusd maar wel met een glimlach zat ik de rest van de busrit uit. En ik denk dat ik ga proberen haar raad ter harte te nemen: iets minder methodisch plannen (lees: minder zorgen maken over de toekomst) en meer leven en genieten van het nu.